செல்லமே...

கன்னங்கள் உரசிக்கொண்டு
கார்மேகம் கரைவதை
காண்பிக்க வேண்டும் ...

இறுக்கி அணைத்தபடி

இரவின் நிசப்தத்தை

உணர்த்த வேண்டும் ...

புரியாது போனாலும்
புதியவென் கவிதைகளை
புலப்படுத்த வேண்டும்..

உணர்வுகளின் உள்ளே
உறங்கிக்கிடக்கும் இசையை
கேட்பிக்க வேண்டும்...

சுட்டு விரல் பற்றியபடி
சூரியக் கதைகள்
சொல்ல வேண்டும்...

செல்லமே ,

தேக்கிய அன்பெல்லாம்
திசையறியா ஆசைகளாய்
சிதறியிருக்கிறது ...

சிதறிக்கிடந்த நான்
கோர்க்கப் பட்டிருக்கிறேன் ,
தாய்மையால் !