மேகத்தின் மிச்சங்கள் ..

அடர்ந்ததாயும் ,

ஆகாயத்தின் பரந்த வெளியில்

திசைகளின்றி திரிவதாயும்

நகரும் ஓவியமாயும் இருக்கின்ற மேகம்

நொடிப் பொழுதேனும்

ஒளிகற்றைகளை உள்வாங்கிக்கொண்டு

இருளின் அறிமுகத்தைச் செய்து ,

பிழியப்படுதலை விரும்பாது

அனுமானிக்க முடியாத கணத்தில்

பொழிதலை துவங்குகிறது.

கரையத்துவங்கும் கார்மேகம்

பெருமழையாய் மாறி

தீண்டியவற்றை எல்லாம்

கரையச் செய்து ,

நிலத்தின் ஏற்ற இறக்கங்களில்

தன் இருத்தலை உணர்த்திவிட்டு

அங்கும் இங்கும் எங்குமாய்

எல்லாமுமாய் எல்லாவற்றிலுமாய்

நிரம்பி வழிகிறது .

பின்னொரு பொழுதில்

எல்லாமும் நின்றுபோய்

வெறுமையும் நிசப்தமும்

ஆட்கொண்ட பொழுதில்

இளந்தளிரின் நுனியிநூடே

துளிகளாய் வடிந்து

பிரபஞ்சத்தின் பேரிசை

ஒன்றை விட்டுச் செல்கிறது ..

உன் விரல்நுனி எப்பொழுதாவது

இந்த பேரிசைக்கான குறிப்புகளை

என்னில் விட்டுச்சென்றதுண்டு ....