Saturday, March 8, 2008

கண்ணாடி



வெகு நாட்கள் கழித்து
கண்ணாடி பார்க்கிறேன் ...

வற்றிய ஆற்றங்கரையின்
சலனமற்ற மணற்பரப்பாய்
மாறியிருந்தது முகம்
ஒளிர்ந்ததற்கு அடையாளமாக
கண்களைச்சுற்றி கரியின் சுவடுகள்

வான் மறைக்க விழையும்
பொழியாத மேகமாய்
புரிதல் தராத புன்னகை

விடுதலை விரும்பாத
விழிநீர்த் துளிகள்

இவ்வாறு ,
மாறியவற்றை எல்லாம்
கூர்ந்து பார்க்கிறேன் .

மாற்றங்களுக்கெல்லாம்
கர்த்தாவாய்
நீ எட்டிப் பார்க்கிறாய் ...
பிற்பகுதியில்
நீ மட்டுமே
தெரியத் துவங்குகிறாய் ...

அகத்தையும் காட்டுமெனில்
பார்த்திராமல் இருந்திருப்பேன்
........
கண்ணாடியை !

8 comments:

பரத் said...

அருமையான கவிதை.
வாழ்த்துக்கள்

Unknown said...

ur poem...
keeps me thinking...
hw would u would have thought and brought it into words...

gr8 work
wishing u to bring more one social issues.

rasamby

Lakshmi Sahambari said...

Thnks Barath and Rasamby :-)

Dreamzz said...

முதல் முறை வரேனுங்க.. கவிதை அருமை..

உண்மை தான்.. மனதின் எல்லாவற்றையும் மறைத்து, புறத்தா மட்டுமே காட்டுவதால் தான் கண்ணாடியும் அழகு..
-
ட்ரீம்ஸ்

Divya said...

இப்படியும் கூடவா எண்ணங்களை எழுத்துக்களாக்க முடியும்........வியந்தேன்!!

Lakshmi Sahambari said...

Varugaikku Nandri - Dreamz and Divya !

Agni said...

Arumai... Ungal uvamaigal miga miga azhutthamaanavaialaagavum, rasikkum badiyaagavum ullana... Bharathiyin uvamaigalukku pinn ungal uvamaigalaiyae indha alavukku rasitthirukkiraen...

"ஒளிர்ந்ததற்கு அடையாளமாக
கண்களைச்சுற்றி கரியின் சுவடுகள்"

Class...

Linked ur blog from mine!

Lakshmi Sahambari said...

Thanks a lot -Agni !!