கண்ணாடி

வெகு நாட்கள் கழித்து

கண்ணாடி பார்க்கிறேன் ...

வற்றிய ஆற்றங்கரையின்

சலனமற்ற மணற்பரப்பாய்

மாறியிருந்தது முகம்

ஒளிர்ந்ததற்கு அடையாளமாக

கண்களைச்சுற்றி கரியின் சுவடுகள்

வான் மறைக்க விழையும்

பொழியாத மேகமாய்

புரிதல் தராத புன்னகை

விடுதலை விரும்பாத

விழிநீர்த் துளிகள்

இவ்வாறு ,

மாறியவற்றை எல்லாம்

கூர்ந்து பார்க்கிறேன் .

மாற்றங்களுக்கெல்லாம்

கர்த்தாவாய்

நீ எட்டிப் பார்க்கிறாய் ...

பிற்பகுதியில்

நீ மட்டுமே

தெரியத் துவங்குகிறாய் ...

அகத்தையும் காட்டுமெனில்

பார்த்திராமல் இருந்திருப்பேன்

........

கண்ணாடியை !